Aan het woord is: Henk Buiks

Henk Buiks: ik ben geboren op 12-3-1939, vooroorlogs dus. Wat ik nog van de oorlog weet is dat de Duitsers mijn vader wilden meenemen. Hij was invalide en pas geopereerd aan een struma. Vanaf de waterpomp bij het huis zag ik dat een jonge Duitse soldaat een pistool op mijn vader richtte. Een oudere soldaat stak hier een stokje voor. Ook kan ik me de bevrijding van Dongen nog herinneren. Hoe de tanks door de straten reden, dat maakte indruk. In Dongen ben ik geboren en getogen. We woonde 50 meter van de molen vandaan. In de oorlog zaten de Duitsers in de molen. We waren altijd bang dat die werd gebombardeerd. We hadden toen een nood lagere school in de leerlooierij bij van Bavel. Later ben ik naar de ambachtsschool in Oosterhout gegaan en daarna heb ik 3 jaar de avondschool gevolgd, plaat- en bankwerk. Ondertussen werkte ik bij van Schijndel in de machinefabriek. Daarna heb ik nog verschillende werkgevers gehad. Op een gegeven moment werkte ik in Made maar wilde trouwen en in Dongen blijven wonen. Om hier een huis te kunnen krijgen moest ik in Dongen werken. Zodoende kwam ik op de machinefabriek in Dongen terecht. Hier heb ik me opgewerkt tot chef van de werkplaats. Helaas ging dit bedrijf failliet en toen ben ik het onderwijs ingerold. Op een blo school werd ik assistent leerkracht en later leerkracht handarbeid. Dit heb ik 25 jaar gedaan. De kinderen vonden me een tovenaar die van alles kon maken. Als de klas eens onrustig was ging ik vertellen over dingen van vroeger waarin de kinderen geïnteresseerd waren. Dit vonden ze prachtig. In 1964 ben ik getrouwd met Adrie Schellekens, een zus van mijn toenmalige vriend. We zijn nu 53 jaar getrouwd, iets wat niet veel mensen kunnen vertellen. Ze is een erg leuke vrouw die me regelmatig wat gunde. Zo ben ik gek op carnaval en zij niet maar ik mocht altijd gaan. We hebben 3 kinderen: Jolanda, zij heeft 2 dochters, Karin heeft een tweeling (jongens) en een meisje en Berry heeft 2 zonen. Zij wonen in Dongen en Oosterhout, lekker dichtbij dus, ik zie ze vaak. Toen de kinderen nog thuis woonden gingen we op vakantie naar Dessel in België, met de tent. Later gingen we naar een pension in Luxenburg en van daaruit verkenden we het hele land. Mijn vrouw en ik zijn net terug van een vakantie in Drenten waar we ook het gouden huwelijk van vrienden hebben gevierd. Knutselen doe ik al mijn hele leven, dat was mijn hobby. Verder viste ik graag, deed ik aan  handboogschieten, verzamelde ik postzegels, biljartte, vierde graag carnaval en was ik gek van toneelspelen. Net voordat ik trouwde kreeg ik een studiebeurs voor de toneelschool aangeboden. Dit zou 2 dagen per week kosten maar omdat we wilden trouwen kon ik het geld niet missen. Wie weet hoe het anders gelopen was Toen ik met pensioen ging ben ik vrij snel op de zorgboerderij gekomen als vrijwilliger. Eerst 3-5 dagen, nu nog 1 dag maar ik wil weer vaker komen.  Misschien ga ik wel binnen knutselen met de gasten. In het begin heb ik het kippenhok en hondenhok mee gemaakt. Met Marius was ik vaak op het erf in de weer om dingen op te knappen. De roestvrij stalen steenuil die voor dat gebouw staat heb ik gemaakt ter gedachtenis aan Marius. Mensen vinden vaak dat ik gouden handen heb. Wat mijn ogen zien kunnen mijn handen maken. Het meest van alles geniet ik op de boerderij van de praatjes met de gasten en de waardering die je krijgt voor de dingen die je doet. Ik kom hier elke keer met veel plezier en hoop nog lang te kunnen komen.